Powrót do rodzinnych stron

Jesień i dzień wszystkich świętych sprzyja wspomnieniom o osobach, które odeszły oraz szybko przemijającym świecie.

My też wybraliśmy się w podróż po zapominanych grobach i przy okazji odwiedziliśmy rodzinne strony męża. Chcieliśmy pokazać dzieciom opuszczone i niszczejące miejsca, które kiedyś były dla kogoś  najważniejsze. Gdzie była miłość, rodzina i życie.

Tadeusz Woźniak

Zegarmistrz światła 

A kiedy przyjdzie także po mnie,
Zegarmistrz światła purpurowy,
By mi zabełtać błękit w głowie,
To będę jasny i gotowy.

Spłyną przeze mnie dni na przestrzał,
Zgasną podłogi i powietrza,
Na wszystko jeszcze raz popatrzę,
I pójdę nie wiem gdzie - na zawsze.

Dom dziadków męża przypomina jak dawniej ludzie żyli, biednie ale razem, zgodnie z naturą, z ludźmi. Nie było wygód, komfortu, raczej nie skupiali się na zdobywaniu coraz większej ilości przedmiotów, lecz na ciężkiej pracy, życiu bardziej otwartym na innych i na otaczającą przyrodę. 

Cofnijmy się kilkadziesiąt lat do tył.

Patrząc na tą ruinę domu zdajemy sobie sprawę jak życie jest ulotne,

 każdy ma swój czas i miejsce - to co nam wydaje się ważne za chwilę już nie ma większej wartości.

  Niebo

 Jan Brzechwa 

         Na niebiosach Bóg mieszka, 
    A na ziemi jest ścieżka 
       Prowadząca do nieba...


    
           Ścieżka wąska jak perć - 
         Tylko że naprzód śmierć 
        Przezwyciężyć trzeba.


Na ziemi ludzie prości 
           Umierają z miłości, 
           Bo wierzących miłość uśmierca... 
          Mógłby im pomóc Bóg


        Ale Bóg nie zna dróg 
          Do człowieczego serca.